Nazywany "Biedaczyną z Asyżu" Franciszek odznaczał się prostotą miłości oraz świadectwem materialnego ubóstwa i pokory. Jest patronem wszystkich miłośników przyrody oraz ekologów. Dziś jego wspomnienie obchodzi Kościół katolicki.
Franciszek to święty, który kochał bezgranicznie Boga, ludzi i naturę. Zachwycał się każdym Bożym stworzenie. Za swojego brata czy siostrę uważał nie tylko człowieka, ale uczuciem powszechnego braterstwa obejmował też naturę: słońce i księżyc, wodę i ogień, ziemię, wiatr. Miał być radosny nawet wtedy, gdy cierpiał.
Jest świętym niezwykłym, a bogactwo jego wewnętrznego życia uwidacznia się w tym, że był m.in. założycielem wielkiej rodziny zakonnej, odnowicielem średniowiecznego Kościoła, mistykiem, pokutnikiem, stygmatykiem.
Franciszek urodził się w Asyżu w 1182 r. w bogatej rodzinie kupieckiej. Młodość spędził na beztroskim życiu i zabawie z przyjaciółmi. Jego marzeniem było zostać rycerzem. Wkrótce jednak trafił w do więzienia i zachorował. Słyszał często jakiś dziwny głos, który zaczął go fascynować.
Zachwyciła go idea ubóstwa. Rozdał biednym swoje rzeczy i część majątku ojca, czym doprowadził do rodzinnego konfliktu. W końcu Franciszek zupełnie ubogi opuścił dom, pracował i głosił Ewangelię. Pociągnął za sobą wielu poważnych i bogatych przyjaciół. W opuszczonej szopie założył klasztor, gdzie wraz z towarzyszami wiódł życie pokutnicze i skąd wyruszał na misje.
„Franciszek początkowo nie miał zamiaru założenia zakonu. Chciał być chrześcijaninem i żyć Ewangelią. Wtedy przyszli do niego inni, którzy chcieli tego samego. Tak powstała pierwsza wspólnota braci (…). Po zatwierdzeniu przez papieża ich sposobu życia, powrócili do Asyżu i zamieszkali w małej chatce w Rivotorto, niedaleko miasta” – wyjaśnia franciszkanin, brat Thomas Freidel.
Ewangeliczny radykalizm św. Franciszka i jego zakonu stał się jednym ze źródeł odnowy Kościoła w XIII w. Regułę Zakonu Braci Mniejszych, bo tak nazywają się zakonnicy, popularnie zwani franciszkanami, papież zatwierdził ustnie około 1210 r., a pisemnie w 1223 r. Za pośrednictwem św. Klary, która przyjaźniła się z Franciszkiem, utworzona została też żeńska gałąź zakonu franciszkańskiego - klaryski. Św. Franciszek czuł się niegodny, aby być kapłanem, jedynie - na polecenie papieża - zgodził się przyjąć święcenia diakonatu.
Franciszek zmarł 3 października 1226 r. W niespełna dwa lata później papież Grzegorz IX ogłosił go świętym. Dopiero około 100 lat później powstała książka splatająca w sobie przekazywane dotąd ustnie, ciągle żywe historie z jego życia oraz powstałe przez lata legendy. W "Kwiatkach św. Franciszka" poznajemy m.in. historię o tym, jak Franciszek na oczach świadków przeżegnał wilka, przemówił do niego, obłaskawił i doprowadził do zawarcia paktu: wilk nie będzie nikogo krzywdził, a mieszkańcy miasta zapewnią mu utrzymanie.
Papież Jan Paweł II 29 listopada 1979 r. ogłosił św. Franciszka z Asyżu patronem ekologów i ekologii. W dniu wspomnienia świętego powstał zwyczaj błogosławieństwa zwierząt i ich opiekunów, który rozpowszechnił się nie tylko w Polsce, ale także w innych krajach, gdzie pracują franciszkanie.
Spuścizną św. Franciszka są dziś przede wszystkim trzy zakonów franciszkańskie – braci mniejszych (obserwantów), konwentualnych i kapucynów, do których należy dziś ponad 30 tys. mężczyzn. Nawet dziś ma on swoich naśladowców, do których należy m.in. amerykański przedsiębiorca pochodzenia irańskiego Fred Nassiri, który ogołocił się z majątku, wartego kilka miliardów dolarów, i postanowił poświęcić się głoszeniu franciszkańskiego stylu życia.
Franciszek to święty, który kochał bezgranicznie Boga, ludzi i naturę. Zachwycał się każdym Bożym stworzenie. Za swojego brata czy siostrę uważał nie tylko człowieka, ale uczuciem powszechnego braterstwa obejmował też naturę: słońce i księżyc, wodę i ogień, ziemię, wiatr. Miał być radosny nawet wtedy, gdy cierpiał.
Jest świętym niezwykłym, a bogactwo jego wewnętrznego życia uwidacznia się w tym, że był m.in. założycielem wielkiej rodziny zakonnej, odnowicielem średniowiecznego Kościoła, mistykiem, pokutnikiem, stygmatykiem.
Franciszek urodził się w Asyżu w 1182 r. w bogatej rodzinie kupieckiej. Młodość spędził na beztroskim życiu i zabawie z przyjaciółmi. Jego marzeniem było zostać rycerzem. Wkrótce jednak trafił w do więzienia i zachorował. Słyszał często jakiś dziwny głos, który zaczął go fascynować.
Zachwyciła go idea ubóstwa. Rozdał biednym swoje rzeczy i część majątku ojca, czym doprowadził do rodzinnego konfliktu. W końcu Franciszek zupełnie ubogi opuścił dom, pracował i głosił Ewangelię. Pociągnął za sobą wielu poważnych i bogatych przyjaciół. W opuszczonej szopie założył klasztor, gdzie wraz z towarzyszami wiódł życie pokutnicze i skąd wyruszał na misje.
„Franciszek początkowo nie miał zamiaru założenia zakonu. Chciał być chrześcijaninem i żyć Ewangelią. Wtedy przyszli do niego inni, którzy chcieli tego samego. Tak powstała pierwsza wspólnota braci (…). Po zatwierdzeniu przez papieża ich sposobu życia, powrócili do Asyżu i zamieszkali w małej chatce w Rivotorto, niedaleko miasta” – wyjaśnia franciszkanin, brat Thomas Freidel.
Ewangeliczny radykalizm św. Franciszka i jego zakonu stał się jednym ze źródeł odnowy Kościoła w XIII w. Regułę Zakonu Braci Mniejszych, bo tak nazywają się zakonnicy, popularnie zwani franciszkanami, papież zatwierdził ustnie około 1210 r., a pisemnie w 1223 r. Za pośrednictwem św. Klary, która przyjaźniła się z Franciszkiem, utworzona została też żeńska gałąź zakonu franciszkańskiego - klaryski. Św. Franciszek czuł się niegodny, aby być kapłanem, jedynie - na polecenie papieża - zgodził się przyjąć święcenia diakonatu.
Franciszek zmarł 3 października 1226 r. W niespełna dwa lata później papież Grzegorz IX ogłosił go świętym. Dopiero około 100 lat później powstała książka splatająca w sobie przekazywane dotąd ustnie, ciągle żywe historie z jego życia oraz powstałe przez lata legendy. W "Kwiatkach św. Franciszka" poznajemy m.in. historię o tym, jak Franciszek na oczach świadków przeżegnał wilka, przemówił do niego, obłaskawił i doprowadził do zawarcia paktu: wilk nie będzie nikogo krzywdził, a mieszkańcy miasta zapewnią mu utrzymanie.
Papież Jan Paweł II 29 listopada 1979 r. ogłosił św. Franciszka z Asyżu patronem ekologów i ekologii. W dniu wspomnienia świętego powstał zwyczaj błogosławieństwa zwierząt i ich opiekunów, który rozpowszechnił się nie tylko w Polsce, ale także w innych krajach, gdzie pracują franciszkanie.
Spuścizną św. Franciszka są dziś przede wszystkim trzy zakonów franciszkańskie – braci mniejszych (obserwantów), konwentualnych i kapucynów, do których należy dziś ponad 30 tys. mężczyzn. Nawet dziś ma on swoich naśladowców, do których należy m.in. amerykański przedsiębiorca pochodzenia irańskiego Fred Nassiri, który ogołocił się z majątku, wartego kilka miliardów dolarów, i postanowił poświęcić się głoszeniu franciszkańskiego stylu życia.
Według Jana Pawła II ludzie kochają św. Franciszka, gdyż w nim odnajdują te cechy, których im brakuje: radość, wolność, pogodę ducha. Jest to "Święty, do którego lgnie cały świat".
tekst pochodzi ze strony www.religia.tv
Deus meus et omnia.
Bóg mój i wszystko.
Deus meus et omnia.
Bóg mój i wszystko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz