Oszalałem na punkcie Jezusa. Nie mogę przestać o Nim myśleć,
nie mogę przestać o Nim mówić. Co mi się stało? Rozchorowałem się. Rano wstaję,
pierwsza myśl – Jezus, jem śniadanie – Jezus, idę do pracy – Jezus, rozmawiam ze
znajomym – Jezus, idę na spacer – Jezus, czytam książkę – Jezus, idę spać - Jezus. To naprawdę jest niewytłumaczalne. Poszedłem do lekarza, poszedłem do
psychologa, rozmawiałem z przyjaciółmi, z księdzem. Chciałem pozbyć się tej
niejako męczącej sytuacji. A tu nagle
słyszę: „Chciałeś uciec ode Mnie? Nie jest to możliwe. Drogo mnie kosztowałeś.
Nie wypuszczę Cię, Tyś jest mój”. To dalej trwa. Jezus przeszywa moje myśli, wypala
moje serce, wyciska łzy z oczu jest przy
mnie gdy idę do Kościoła i gdy odwracam się od Niego. On mi to czyni. Chłoszcze
mnie każdego dnia, ciernistą drogą prowadzi, a jednak zbawienne jest Jego
Słowo, wszystko cokolwiek czyni.
CHWAŁA TOBIE JEZU, PO WSZYSTKIE DNI ŻYCIA MEGO.
Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z [Jego] wolą. Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
A.
''Nie mogę przestać o nim myśleć'' to jest objaw choroby psychicznej. To schożenie nazywa się nerwica natręctw. A tak po za tym co to za Bóg który dręczy swoją osobą swoich wyznawców. Osoba pisząca te świadectwo, wyraźnie napisała że była to męcząca dla niej sytuacja. Nie rozumiem katolickiego toku rozumowania. Kiedy dręczy kogoś szatan to źle, kiedy zaś dręczy Jezus to dobrze. To jest co najmniej dziwne. Dręczenie zawsze pozostanie dręczeniem i jako takie jest dla człowieka przykre. Ciekawym faktem jest to że przez wymagania chrześcijaństwa wielu młodych ludzi ląduje w psychiatrykach z rozpoznaniem nerwica religijna. Choroba ta głownie doyczy katolików. Chrześcijaństwo stoi w sprzeczności z naturą człowieka, zwłaszcza z jego seksualną naturą. Człowiek to drapieżnik, a drapieżnikowi nie można nakazać aby miłował swoich wrogów. Co do autora świadectwa to bardzo współczuje. Bardzo bolesne sa słowa '' Chciałeś uciec ode mnie, nie jest to możliwe'' a co w takim razie z wolną wolą człowieka którą dostał od Boga?
OdpowiedzUsuńCzłowieku, jesteśmy dręczeni przez Boga, bo chcemy być i sprawia nam to ogromną przyjemność.
UsuńNiekoniecznie to stan jakiejś choroby czy nerwicy. Może to byc stan pobudzenia ducha ludzkiego prez Ducha Świętego. Rozpalenie duszy miłością. Ten stan po pewnym czasie przejdzie ale zostawi pozytywny ślad. To tak jak z zakochaniem się. Osoba zakochana ciągle myśli i przeżywa obecnośc ukochanej osoby. Później dochodzi do większej równowagi, ale to co zostało w sercu "zasiane" podcas intensywnego czasu zakochania, jest bardzo cenne i może wzrastac, już spokojniej, stabilniej. Ważne jest by nie przywiązywac się do tych pozytywnych uczuc ale szukac woli ukochanego Jezusa. A czasem będzie to trudne, bo trzeba zaprzeczyc swemu egoizmowi (mówią, że umiera 5 min. po naszej śmierci fizycznej) i pysze. Współczesny świat odczuwa raczej brak ludzi zakochanych w Jezusie (chocby nieroztropnie) a nadmiar rozsądnych ale zimnych i obojętnych. Dlatego cieszę się razem z autorem tego wyznania. Rozumiem zakochanego, bo też tego czasem doświadczam.
OdpowiedzUsuńTAP